Voor eenzaamheid wordt vaak volgende definitie gebruikt:
“Eenzaamheid is het subjectief ervaren van een onplezierig of ontoelaatbaar gemis aan (kwaliteit van) bepaalde relaties”
Er zijn 2 soorten eenzaamheid
- (1) Sociale eenzaamheid verwijst naar een gemis aan relaties. Je hebt het gevoel dat je te weinig vrienden, familieleden of kennissen hebt om op terug te vallen.
- (2) Bij emotionele eenzaamheid is er een gebrek aan een hechte, affectieve band met de anderen. Je mist diepere aansluiting met je medemens, de kwaliteit van je contacten is minder dan je wenst.
Eenzaamheid voelt voor iedereen anders.
Je kan samen zijn met anderen en je tegelijk eenzaam voelen, of je kan weinig contacten hebben maar dat betekent niet perse dat je eenzaam bent. Het is heel persoonlijk. Je bent pas eenzaam als je je eenzaam voelt. Het is een negatief gevoel.
Eenzaamheid kan heel normaal zijn.
Het kan het gevolg zijn van gebrek aan vrienden, een nieuwe baan, een verhuis, beperkte mobiliteit,... Het kan iedereen overkomen: jong, oud, arm of rijk … Veel mensen kennen tijdens hun leven tijdelijke perioden van eenzaamheid. Eenzaamheid mag dus, als het niet te lang duurt.
Bron: www.doorbreekeenzaamheid.be, www.oogvooreenzaamheid.be